Reisverhaal «Wellington2 + Kaikoura + Christchurch»

My First Trip... | Nieuw Zeeland | 0 Reacties 24 Januari 2015 - Laatste Aanpassing 24 Januari 2015

Dinsdag 20 januari

Ontwaken in de stad, ondanks het lawaai toch nog redelijk geslapen. Joppe was klaar voor zijn eerste toets aan de andere kant van de wereld : rekenen ! In tussentijd werd de was en afwas gedaan. Rond de middag gingen we dan op pad. Die dag zouden we vooral de ‘oude haven’ verkennen, dat bleek een bruisend stadsdeel te zijn geworden met leuke wandelpromenades, gezellige pleintjes en cafeetjes. Geweldig hoe de Kiwi’s hier met de publieke ruimte zijn omgegaan, kunnen ze bij ons voorbeeld aan nemen. Je ziet dat dit echt werkt : een brug is niet zomaar een brug, maar meteen een kunstwerk én ontmoetingsplek. Het water wordt ook écht gebruikt, voor gezamenlijke roeisessies én voor spontane duikoefeningen. Centraal op de promenade staat het Te Papa museum, ons doel voor de dag. Je kan je dat niet voorstellen, maar hét museum van Wellington (en van Nieuw Zeeland in het algemeen) was gewoon gratis toegankelijk. Eerst naar de afdeling ‘nature and discovery’, waar we vanalles te weten kwamen over het ontstaan en de specifieke ondergrond van Nieuw Zeeland. We ervaarden zelfs een échte aardbeving in een nagebouwd huisje en leerden alles over vulkanen en platentectoniek. Het museum bleek echter té groot om in één dag te doen, omdat het toch gratis ingang was besloten we om morgen het tweede deel te doen. Op de terugweg konden we nog genieten van het ‘levendige waterfront’… de kindjes konden zich amuseren op een speeltuin, de gratis wifi zorgde ervoor dat we even konden ‘skypen’ met het thuisfront. In België sneeuw, en hier ‘plein soleil’…. Enfin, sorry voor deze sadistische opmerking. We keerden terug naar de camper en maakten onze maaltijd klaar. Blijft toch vreemd : een camping in het midden van een bruisende stad.

Woensdag 21 januari

Na het gebruikelijk ochtendritueel (mét douche) gingen we terug naar het museum om nog wat kennis op te doen van de oude Maori cultuur. In het museum was een compleet ‘gemeenschapshuis’ (Te Marae) nagebouwd, leuk om zien (vooral omdat we tijdens onze trip langs de Oostkust deze huizen ‘in het echt’ hadden gezien. Om 2uur was het dan verzamelen geblazen voor de overtocht naar het zuidereiland. Het werd een echte cruise, even op volle zee om dan geleidelijk aan in de ‘Queen Charlotte Sound’ (een brede ‘fjord’) binnen te varen. Wat een uitzicht zeg !!! Prachtig !!! De overtocht duurde ongeveer 3u30. Eenmaal aangekomen in Picton reden we direct door naar onze overnachtingsplaats, ergens halverwege Blenheim en Kaikoura, op een parking langs de weg.

Donderdag 22 januari

Na alweer het gebruikelijk ochtendritueel reden we door naar Kaikoura en boekten er de ‘Whale watching tour’ voor de volgende dag. Nadien deden we een geweldig mooie wandeling op de lokale ‘peninsula’. De tocht naar South Bay liep via de zeelijn, op de uitstekende rotsen zag je echt hele kolonies zeehondjes. Echt maf om hier zo dicht bij deze diertjes te kunnen komen !!!! De terugweg liep boven op de klippen, met aan de ene zijde het zicht op de bergen, en beneden de zee. Na het bezoek aan de stad reden we een eindje terug op de highway 1, naar een geweldig mooie ‘freedom campsite’ ten noorden van Kaikoura. De zee aan de ene kant, de bergen met eeuwige sneeuw aan de andere zijde. Wat wil een mens nog meer ! We maakten er kennis met een ‘local’, een inwoner van Christchurch die heel het land afschuimde in zijn zelf gemaakte ‘mobil home’ bus. Hij deed ons wat denken aan de hoofdpersonage uit de film ‘into the wild’.

Vrijdag 23 januari

Die ochtend moesten we erg vroeg uit de veren (6u) om onze boot niet te missen. Het werd echt een ervaring om nooit te vergeten. We zouden ver weg de zee optrekken om walvissen (potvissen) te spotten. 90% garantie dat we die giganten van de oceaan zouden zien, en inderdaad, we konden de walvissen in alle glorie aanschouwen. De boottrip alleen al was écht een ervaring. Ik had voor mezelf trouwens ook nooit geweten dat ik zeeziek kon worden, maar wél dus. Kleine domper, maar wat een ervaring ! Het oorspronkelijke plan was die dag nog door te reizen naar ‘hot pools’ in het binnenland (Hanmer Springs), maar toen we hoorden dat je in Kaikoura ook nog op dolfijnenjacht kon gaan, konden we het toch niet laten om ook hiervoor eens te informeren. De directeur van de school van Joppe had ons dit trouwens sterk aangeraden. En ja hoor, er bleek nog plek op de boot van die namiddag. Wij dus opnieuw met de boot (ditmaal met een pilletje tegen de zeeziekte, wat overigens geweldig goed hielp!). Was me dat alweer een ervaring zeg, we voeren echt tussen de dolfijnen (wel 200 à 300!!!), je zag ze van alle kanten komen en ‘kunstjes maken’. Leonie en Joppe vonden het echt geweldig, het bleken ook echt waterratten te zijn (ze hebben dan blijkbaar iets meegekregen van tante Lot). Het personeel van de boot was écht verwonderd dat onze kindjes zich zo goed voelden op het wiebelende water…. Na de dolfijntocht reden we door naar een campingplaats (Gore Bay), ergens tussen Kaikoura en Christchurch.

Zaterdag 24 januari

Die ochtend hadden we wél tijd voor een uitgebreid ochtendritueel : een zalig ontbijt, Joppe en mama aan de boeken en papa en Leonie naar de winkel om inkopen te doen. Op de camping maakten we nog kennis met een koppel dat woonde aan de west kust van het noordereiland. Zij nodigden ons zelfs uit om tijdens onze trip langs de westkust even bij hen langs te komen, een belofte die we zullen trachten na te komen. Na de middag vertrokken we richting Christchurch. Onderweg hebben we nog eens lifters meegenomen, bleek om een koppel uit nota bene België te gaan (Waterloo). Ze zouden ons een leuke tip geven om de nacht door te brengen in de omgeving van Christchurch. Eenmaal in de stad kregen we toch een wat bevreemdend gevoel. Zoals jullie weten, is deze stad in 2011 grotendeels verwoest door een aardbeving. Aan parkeerplaatsen in het centrum van de stad géén gebrek : het centrum was écht één verwoest gebied, met hier en daar een gebouw dat nog niet ontmanteld was. We zetten onze auto op een braakterrein, écht pal in het centrum (Cathedral Square). Wat ooit een bruisende én historische stad was, leek nu een lege vlakte. Hier en daar was al wat heropgebouwd, maar het ging telkens maar om bepaalde, van elkaar gescheiden delen. We wandelden wat rond het in het centrum en stootten plots op een straattheaterfestival waarvande naam ons een belletje deed rinkelen : world busker festival : even een ‘mini Gentse feesten’ gevoel, midden in deze verlaten stad. Na een voorstelling te hebben bijgewoond, keerden we terug naar de camper om de tocht naar de overnachtingsplek aan te vatten. We zouden overnachten op een publieke parking in Lyttelton, een gezellig voorstadje ten zuiden van Christchurch. De kindjes al direct aan het spelen op het speeltuin, en wij genietend van een prachtig uitzicht op Banks Peninsula. Morgen zouden we dan doorrijden naar Purau, waar we een afspraak hadden met een ver achterneef van mij die hier tien jaar geleden was beland. Spannend.