Reisverhaal «Banks Peninsula2 + Catlins»

My First Trip... | Nieuw Zeeland | 0 Reacties 09 Februari 2015 - Laatste Aanpassing 09 Februari 2015

Donderdag 5 februari

Deze camping had naast een verlicht toilet nog een bijkomende faciliteit, namelijk een gratis wekdienst. Om klokslag half acht bonkte de plaatselijke commissaris op onze deur met de mededeling dat we om acht uur verplicht waren uit te checken. Hier hadden we ons natuurlijk niet op voorbereid. Dan maar snel achter het stuur, op zoek naar een andere plek waar we onze roes nog even verder konden zetten. We zouden die dag het schiereiland ‘Otaga Peninsula’ verder verkennen. Het weer was niet denderend (winderig en koud, zo’n 13 graden), maar goed, we gingen ervoor. Onze eerste stop was Sandfly Bay : een prachtige baai met een breed strand en daar achter een zeer uitgestrekt natuurgebied met stuifduinen. Op het strand hebben we – zonder het te beseffen – op zo’n halve meter van een zeeleeuw gewandeld. Die beesten zien er tam uit, maar ze kunnen soms behoorlijk agressief uit de hoek komen. Even geluk dus dat die zeeleeuw zijn slaap niet liet voor ons. Na het bezoek aan deze baai, deden we nog een tweede tocht aan ‘The Chasm’. We passeerden eerst een mooi bos en staken dan een schapenweide door om te eindigen met een mooi zicht op de klippen van het schiereiland. We eindigden de dag met een bezoek aan het ‘Albatroscentrum’. Geweldig ! Deze majestueuze vogels vlogen gewoon over ons heen terwijl we in het plaatselijk cafetaria iets aan het drinken waren….. Omdat we géén zin hadden om opnieuw om half acht te worden gewekt, besloten we terug te keren naar de échte camping (mét stroom) in Dunedin.

Vrijdag 6 februari

Na de gebruikelijke ochtendrituelen voorzagen we ons Wendy nog van spijs en drank (olie en water) en vervolgden we onze weg naar The Catlins. We stopten nog even aan een moerasgebied ten zuiden van Dunedin (Lake Waihola) en reden dan door naar Nugget Point. Op het uiterste punt van dit schiereiland stond een vuurtoren en had je een magnifiek uitzicht op de rotsachtige kust. Nadien keerden we terug naar de ‘Southern scenic highway’ en reden we verder naar de DOC camping in een klein dorpje aan de zee ‘Papatowai’. Dit bleek een échte Kiwi spot te zijn, blijkbaar brengen veel Nieuw Zeelanders hun weekends door op een camping aan de zee.

Zaterdag 7 februari

De regen en koude van de voorbije dagen ruimden dat weekend terug plaats voor de zon. Heerlijk om nog eens lekker warm te hebben ! We verkenden eerst de omgeving van de camping. Deze DOC site lag immers vlak naast een prachtige baai, omgeven door regenwoud. De vele boomstammen aande rand van de baai vormden het ideale speelterrein voor onze Joppe, hij klom van de ene boom naar de andere. Na de middag bezochten we nog een aantal watervallen in de omgeving van de camping. De watervallen van Purakaunui waren volgens het boekje de ‘meest gefotografeerde’ van heel Nieuw Zeeland. Niet onterecht, zo bleek. Die van Matai waren een beetje kleiner, maar ook best wel fraai. Tegen de avond besloten we nog een wandeling te maken naar ‘Jacks Blowhole’, een mega groot en diep ‘gat’ temidden een weide langs de zee. Omdat het hoogwater was, hoorde je het water beneden in het gat (zo’n 55 m diep) aan alle kanten ‘gutsen’. Fantastisch om zien hoe sterk de natuurelementen soms zijn.

Zondag 8 februari

Omdat die dag de beste dag beloofde te worden, zouden we een wandeling gaan doen in het nationaal park van The Catlins (‘Catlins River Walk’). De hele tocht zou een beetje te veel van het goede worden (24 km), maar we konden normaal zeker tot aan de eerste ‘hangbrug’ over de rivier kunnen raken. We schatten dat de tocht zo’n 12 km zou worden, wat net haalbaar is voor de kleine voeten van onze Jop. Het pad slingerde langs de rivier en doorkruiste een prachtig regenwoud. Raar om deze plek een ‘regenwoud’ te zien, maar het was echt wel een zeer dicht begroeid woud met veel mossen en varens. Omdat het pad langs de rivier niet echt vorderde, besloten we op een gegeven moment om ons kar te keren omdat het anders té laat dreigde te worden. Juist op dat moment kwamen we toch wel géén Hollanders tegen zeker, die wisten ons te vertellen dat de fameuze hangbrug eigenlijk niet ver meer was. Wij dus nog even verder, en ja, de brug kwam in zicht. Na de brug konden we ook een makkelijker route nemen om terug te keren naar de camper. Eenmaal terug op de camping hadden de Kiwi’s plaats gemaakt voor de ‘backpakkers’…. Het (mooie) Kiwi weekend zat erop.

Maandag 9 februari

Die nacht begon het opnieuw te regenen. Voordeel van al dat water is wel dat de watervallen dan nog indrukwekkender zijn. En ja, de Mc Lean Falls, de eerste watervallen van de dag, waren écht wel de moeite. Nadien bezochten we nog een grot aan de zee (Cathedral Coves) en een gefossiliseerd bos (Curio Bay). We moesten ons haasten, want beiden kon je alleen maar bezoeken bij laag water. Na de middag reden we door naar Invercargill, een 50.000 inwoners tellende stad helemaal aan het zuidelijk uiteinde van het zuidereiland. Dichter dan dit bij Antartica zouden we wellicht nooit meer komen. Na de nodige inkopen te hebben gedaan, reden we nog even verder om op onze ‘freedom’ camping aan Colac Bay te kunnen genieten van een prachtige zonsondergang.