Reisverhaal «Australië2»

Argentinië - Australië 2018 | Australië | 0 Reacties 17 Maart 2018 - Laatste Aanpassing 17 Maart 2018

Maandag 5 maart

We ontwaakten onder een heerlijke ochtendzon. Het was nog vrij vroeg, maar toch was er heel wat beweging op de camping. Die Aussies zijn blijkbaar echt wel vroege vogels. Na het ontbijt en een uitgebreide lessessie op een bankje aan de rivier, zetten we onze ‘Ozzie’ terug op weg. We reden opnieuw in de richting van de bergen, ditmaal naar de ‘Snowy Mountains’. We passeerden eerst nog wat lokale bezienswaardigheden : een houten treinbrug en een weide waar blijkbaar tot de jaren 1950 een volledig dorp had gestaan. Het dorp is eind jaren 1950 integraal verplaatst naar een hoger gelegen (en dus droger) deel van de vallei. Je zag nog enkele steenresten en verwijzingen naar het oude stratenpatroon in het gras. We stopten nadien nog in twee kleine historische dorpjes (Yackadandah en Beechworth). Met ‘historisch’ bedoelen ze hier dat deze dorpjes gebouwen bevatten uit het midden van de 19^de eeuw, vanaf het moment dus dat de ‘goldrush’ ook dit deel van het land trof. De architectuur van de gebouwen is kenmerkend voor dergelijke ‘gouddorpjes’, we herkenden het nog van Nieuw Zeeland. Prachtig versierde gebouwen trouwens, het was leuk wandelen in deze dorpen. In Beechworth vonden we toevallig een ‘huisbrouwerij’, waar we op het terras konden genieten van een heerlijk fris biertje (lokale IPA en stout). Toen de baas hoorde dat we van België waren, kregen we ter stond nog een ander biertje te proeven, één op basis van ‘Saison’ (jaja, die van Saison Dupont). Wat het alcoholpercentage betreft, moet je hier géén schrik hebben. Al deze bieren zijn laagalcoholisch (mooi meegenomen dus…). Na dit intermezzo zetten we onze tocht verder naar de ‘Snowy Mountains’. In de vooravond kwamen we aan in de camping aan Lake Catani (Mt. Buffalo). Onze buren hadden al een vuurtje klaargemaakt, we konden onze gehaktballen (balletjes in tomatensaus) dus in een pan op het houtvuur klaarmaken !

Dinsdag 6 maart

We verlieten al vrij vroeg de campsite en begaven ons naar de picknickplaats aan het meer zelf. Daar gaven we ‘open lucht les’ en genoten nadien van een heerlijke zwempartij. Ozzie bracht ons nadien tot bijna op de top van de hoogste berg uit de Snowy Mountains, ‘the Horn’ genoemd. Het laatste stukje moesten we nog te voet doen. Het vereiste enig klimwerk, maar de top was alweer super de moeite. 360° - zicht over de omgeving, de ‘rollende bergen’ aan de ene zijde, de grote, en vooral erg droge ‘vlakten’ aan de andere zijde. Na een korte picknick reden we terug het dal in. Het was nog een hele rit en besloten in de vooravond de dag te beëindigen op een vrije kampeerplek aan een riviertje ter hoogte van Tambo Crossing. Zalig om zien hoe de kindjes meteen de camper uitsprongen en de rivier opzochten om allerlei constructies te bouwen. Wij zetten intussen ons tafeltje buiten en maakten ons klaar voor een heerlijk aperitiefken en avondmaal.

Woensdag 7 maart

Na de lessessie ‘in open lucht’vervolgden we onze weg richting kust. De lange autorit werd in de late namiddag beloond met een fantastisch mooi uitzicht in een prachtige baai (Whiskeybay) van het natuurreservaat ‘Wilsons Promotory National Park’. Op het strand lagen gigantisch grote rotsblokken. De uitstekende stenen van deze rotsen maakten ze perfect beklimbaar. Het was alsof je in de Bleau aan het boulderen was! Na de klimpartij vervolgden we onze weg door het park en reden we naar de camping aan Norman Beach. Eenmaal we onze ‘perfecte’stek hadden gevonden op deze camping (halverwege tussen het strand en het sanitair), gingen we nog even naar het strand om erte genieten van dé perfecte zonsondergang (met een aperitiefken…. En de kindjes die eindeloos zandkastelen konden bouwen).

Donderdag 8 maart

Ozzie kreeg van ons een dagje rust. We vertrokken voor een lange wandeling vanaf de camping. De wandeling liep langs prachtige baaien en beboste duinen. Het zand onder onze voeten maakte een ‘tsjierpend’ geluid (vandaar de naam ‘Squeezy beach’). Op één van de stranden hielden we halt voor een bodyboard- en zwemsessie. Zalig genieten ! Aan de camping genoten we opnieuw van een heerlijke zonsondergang.

Vrijdag 9 maart

Met spijt in het hart verlieten we deze prachtige kampeerplek. We reden nog even verder het park in om de hoogste berg te beklimmen. Ditmaal kwam er weinig klimwerk aan te pas, we konden met de auto tot aan de voet rijden, van waaruit een zeer breed en langzaam stijgend pad je naar de top bracht (beetje saai pad, volgens Joppe).Het uitzicht was wél weer super. Je zag de hele kustlijn, met alle azuurblauwe baaitjes en tussenliggende bossen. Aan de andere zijde strekten zich eindeloze bossen uit. Omdat het pad zo saai was, liepen we met z’n allen naar beneden….Voor we het park verlieten, hielden we nog even halt aan een mooie baai voor een zwemmerke en bodyboardsessie. We deden nog wat inkopen in het lokale stadje en eindigden de dag op een ‘picknickplaats’ langs de weg. Deze ‘freedom camping’ was blijkbaar wel erg populair….

Zaterdag 10 maart

Na de lessessie en het ‘va et vien’ van de andere gasten op de camping te hebben bestudeerd, vervolgden we onze weg naar Melbourne. We stopten nog even op een lokale ‘farmer market’ en reden nadien naar één van de buitenwijken van Melbourne , St Kilda. Deze statige badplaats was leuk om even te bezoeken en lag dicht bij de ferry terminal. Gek om vanuit het grote niets plots in een drukke (voor)stad te lopen. Het volk op de promenade liet zich graag van zijn beste kant zien, we voelden ons een beetje ‘outsiders’. We liepen de ‘pier’ op maar zagen helaas géén pinguïns (die waren immers net vertrokken voor een drie maanden durende trip). Toevallig was er op die dag een ‘food festival’. De entree was voor een goed doel en op de festivalweide kon je je te goed doen aan allerhande ‘foodtrucks’. We kozen voor een lokale hamburgertent. Man, man, dat kan toch wel eens smaken ! Nadien keerden we terug naar onze ‘ Ozzie’ en brachten hem naar de ferry. Het was even aanschuiven, maar rond 21u voer ‘the Spirit of Tasmania’ de haven van Melbourne uit met bestemming Devonport, Tasmanië. We keken nog even naar de lichtjes van deze grootstad en keerden nadien terug naar onze kajuit. Heel even leek het erop alsof we op een cruise zaten…..