Reisverhaal «Vuurland2»

Argentinië - Australië 2018 | Argentinië | 1 Reacties 19 Januari 2018 - Laatste Aanpassing 19 Januari 2018

Zondag 14 januari

Ontwaken aan de rand van een mooi meer met machtige bergen op de achtergrond, het deed ons even weer aan Nieuw Zeeland denken. Blij als een kind dat we weer bergen zien ! Na de ochtendsessie konden Joppe en Leonie hun energie nog even kwijt op de zelfgemaakte speeltuin va de uitbater. Machtig wat die man kan maken van ‘afval’ : een heuse speeltuin met touwenparcours, mini death ride, enz. s Middags gingen we naar de lokale bakkerij ‘La Union’ : bekend van heinde en verre voor zijn verse patisserie. Man, man, nog nooit zo lekkere empenadas gegeten. Ushuaïa was dan nog maar een slordige 100 km verder…. Peanuts als je al ongeveer 3000 km achter de kiezen hebt. De stad zelf was echt niet de moeite waard. Het werd evenwel een verplichte stop om de boottrip van de volgende dag te boeken en enkele souvenirwinkels af te lopen. S Avonds zijn we doorgereden naar het Nationaal Park Tierra del Fuego. Patta Patta vond een fantastische rustplek aan het Laguna Verde : alweer een prachtige plek aan een kabbelend riviertje met bergen op de achtergrond.

Maandag 15 januari

Dat heet dan : ‘open lucht klas’ : lesgeven in een idyllisch decor ! Na de ochtendsessie keerden we terug naar Ushuaïa. Nog ‘even’ aanschuiven voor de postzegels (in Argentinië moet je zowat voor alles in de rij staan) en dan naar de vertrekpost voor de boot. We kozen voor een middelgrote boot (ca. 35 personen) omdat dat ons net iets persoonlijker leek. De tour beperkte zich ook tot het westelijk deel van het Beagle kanaal. We lieten estancia Haberton én het pinguïneiland voor de andere toeristen. Het uitzicht over het kanaal was fenomenaal :kleine (volgescheten) eilandjes vol Aalscholvers (Koningsaalscholvers – lijken op pinguïns en Rotsaalscholvers) en zeeleeuwen. Dé faro (vuurtoren) – hét embleem van Ushuaïa -was het keerpunt van onze tocht. Halverwege op de terugweg ging de boot voor anker op een prachtig eilandje vol zeldzame plantjes (o.m. ‘Yareta’ : een soort mos dat 1mm per jaar groeit). Wat een uitzichten ! Het Beagle kanaal is trouwens één van de drie passages tussen Grote en Pacifische oceaan. De straat van Magelhaen passeerden we enkele dagen geleden met de ferry maar is over het algemeen té ruw voor scheepvaart. De straat van Drake situeert zich tussen Tierra del Fiego en Antartica. Het Beagle kanaal doorkruist Tierra del Fuego en is dus genoemd naar de boot van kapitein Fitz Roy en zijn beroemde passagier Charles Darwin op zijn tocht rond de wereld in 1834 (deze tocht is trouwens de leidraad voor onze tocht : ze brengt van Argentinië naar Chili en verder naar Australië en Tasmanië) – tot zover de geschiedenisles…s avonds keerden we terug naar onze vaste stek aan het Laguna Verde.

Dinsdag 16 januari

Na het gebruikelijk ochtendritueel reden we naar het échte einde van de Ruta 3 : Bahia Lapataia. We maakten de gebruikelijke foto ‘aan het einde van de wereld’ (Alaska : 17300 km!!!!) en deden een korte wandeling. Het werd ons evenwel snel té toeristisch. Volgende stop was een dam, gebouwd door bevers. Nadien reden we door naar de parking aan het Lago Roca, het startpunt van onze wandeling. Stoer als we (soms) zijn komen we niet voor het pad langs het meer (Senda Hito XXIV) maar voor de klim naar de top (Cerro Guanaco). Maar liefst ongeveer 850 meter stijgen. Poging waard. We zouden wel zien hoever we raken. Na ongeveer 1 km stijgen kregen we al een geweldig uitzicht over het meer en zijn omgeving. Het pad ging steil omhoog en werd naeen tijdje erg modderig. We bereikten uiteindelijk de boomgrens en konden even later genieten van de eerste sneeuw. Het pad ging langs de bergflank steil omhoog, onze twee berggeiten gaven alles wat ze in zich hadden, maar gaven er net voor de top de brui aan. Geen zin meer. OK, dan maar elk apart even naar de top. Wat een uitzicht! De berggraat was echt supermooi! Vanaf de top zag je het Beagle- kanaal, de volledige baai Lapataia, de vele kleine eilandjes en lagunes, het Lago Roca en de besneeuwde bergtoppen (o.m. Mount Darwin – daar is hij alweer) van Chili. Dalen ging uiteraard wel wat sneller, maar we voelden de tocht toch wel in onze kuiten! Moe maar voldaan keerden we terug naar onze vaste stek aan Laguna Verde.

Woensdag 17 januari

Het voordeel van kamperen in het Nationaal Park is dat je geen entreegeld moet betalen als het park pas na 20u binnenrijdt. De kampeerfaciliteiten zijn trouwens dik oké: een leuke plek én een toilet. Na de gebruikelijke lessen reden we naar de meest oostelijk gelegen parking van het Nationaal Park. Hier start de Senda Costera, een pad langs de kust. Ook weer een geweldig mooie tocht: een smal pad voert je door dichte bossen en langs rotsige stranden. De kinderen vonden de ‘veelarmige’ klimbomen fantastisch. Na deze tocht namen we afscheid van het Nationaal Parken reden we terug naar de camping van enkele dagen geleden in Tolhuin. We kenden onze weg al op de camping, het was dus geen probleem om wat later toe te komen.

Donderdag 18 januari

We konden het rustig aan doen, tijd voor uitgebreid ontbijt en lessen. Rond de middag zetten we opnieuw koers, ditmaal terug naar het noorden. Het was wel met een beetje spijt dat we al dat schoons achter ons lieten. Een korte tussenstop in bakkerij Union (met de lekkerste empanadas tot nu toe gegeten) en daarna ‘back on the road’. Na de plichtplegingen aan de grens lieten we Patta Patta uiteindelijk rusten aan de ‘Bahia Inutile’, vlakbij een kolonie Koningspinguïns.

Vrijdag 19 januari

Vandaag bezochten we de kolonie Koningspinguïns in Parque Pinguino Rey. Deze pinguïns zijn de op één na grootste pinguïnsoort ter wereld en komen buiten dit plaatsje alleen nog voor op Antartica en de sub-Antarctische eilanden, zoals de Malvinas en St. George. Uniek dus om te zien en mee te maken. De dieren zelf zijn geweldig mooi van kleuren; ze zijn ongeveer even groot als Leonie, maar we moesten ze wel (uiteraard!) van op enige afstand bekijken. Daarna reden we door naar Porvenir langs de mooie Bahia Inutil. We parkeerden ons aan de vuurtoren, vlakbij de ferry die we morgen zullen nemen.