Reisverhaal «Iguazu - Peninsula Valdez»

Argentinië - Australië 2018 | Argentinië | 0 Reacties 08 Januari 2018 - Laatste Aanpassing 08 Januari 2018

Zondag 31 december 2017

Na het ontbijt meteen de bus genomen, opnieuw naar de ‘cataratas’ Iguazu. Ditmaal niet de volle pot aan de ingang, maar de helft korting (2^e opeenvolgende dag). We negeerden de toeristenstroom naar het treinstation en sloegen de ‘Sendero Macuco’ in, een wandelpad van ongeveer 7 km naar de ‘Salto Arechea’, een mooie waterval, temidden de jungle. De Toekan hebben we niet gezien, wél grote hagedissen én prachtige vlinders. Eenmaal aan de voet van de waterval konden we onszelf niet meer bedwingen… hop, broek uit en het heerlijke water in. ZAAAAAAAALIG !!!! ‘King of the World’ – ervaring als je onder (of toch bijna onder) een waterval met dergelijke kracht staat. Eenmaal terug aan het begin van de wandeling wilden we nog een treintje nemen naar het bovenste station om daar nog een boottocht te maken (Passeo Ecologica = enige boottocht die je mag maken met kinderen < 12 jaar). We haastten ons nog op het treintje, maar in plaats van naar boven te gaan, ging hij terug naar beneden. Terug naar af, dus. Enfin, ’t was eigenlijk intussen ook al tijd om huiswaarts te keren. Oudejaarsavond kon beginnen. Beetje vreemd om Oudejaar in deze setting te vieren, met 30°, tussen Argentijnen, Uruguanen en Paraguayanen…. We misten toch wel even het thuisfront….. Eerst samen met de kindjes en STUBRU aftellen in Belgische tijd, om dan 4 uur later opnieuw feest te vieren (met een speciaal voor de gelegenheid gekochte ‘witte wijn’ van toch wel 2€/fles. Om 12u was het dan volop vuurwerk…. Vreemd, maar wél leuk om mee te maken…..

Maandag 1 januari

Feliz Ano ! Vandaag eerst huiswerk, dan pas op stap. Nu was de Braziliaanse kant aan de beurt. En ja, ’t kan hier ook regenen, en hoe ! Een permanente douche, het verschil met Belgische ‘drash national’ is dan wel dat hier permanent 30° blijft. Bussen blijken moeilijk te vinden op deze feestdag, dan maar een taxi naar de stad. Van daaruit namen we dan opnieuw een taxi naar Foz da Iguaçu. Na de verplichte grenscontrole reden we Brazilië binnen. Toch wel een duidelijk verschil : de Braziliaanse kant ziet er welvarender, moderner én drukker uit. Ook het nationaal park met de watervallen is anders georganiseerd. Het mag dan wel om dezelfde watervallen gaan, de Braziliaanse kant is zodanig ingericht dat je één lang platform doorloopt en steeds een magnifiek zicht hebt op de watervallen, terwijl de Argentijnse kant je dan weer meer door de natuur, onder (of toch bijna onder)en boven de watervallen laat lopen. Veel stappen was er vandaag niet nodig. Een ‘open air’ dubbeldekbus bracht ons naar het begin van het ‘platform’. ‘Open air’ is mét dak, maar zonder vensters. De chauffeurs reden dan nog eens als zotten, wat je in combinatie met de zééér hevige regenval het gevoel gaf alsof je op de ‘splash’ in Walibi zat !!! Enfin, t was super de moeite, écht een prachtig zicht op de watervallen, en leuk in combinatie met onze eerste exploratie van de watervallen aan Argentijnse kant. En wat de meeste toeristen niet zagen, viel ons wél weer op : prachtig zwenkende ‘Zwarte Gieren’, ‘Roetgierzwaluwen’ die zich vernestelden achter het watergordijn en grote ‘Zilverreigers’ die rustig hun beurt afwachten in de ‘canyon’. Na een helse terugtocht hebben we finaal dan toch onze inkopen kunnen doen in Puerto Iguazu…..

Dinsdag 2 januari

Opstaan met felle regen op ons dak en een frisse buitentemperatuur, het is weer iets anders. We hadden nog een voormiddag de tijd om lessen te geven en alles in te pakken. En dan weer op weg naar ons nieuw avontuur. Het vliegtuig bracht ons terug naar BA. Luis pikte ons weer op de luchthaven, het was een prettig weerzien met Carine, de eigenares van het hotelletje. We gingen graag op haar uitnodiging in om die avond bij haar te eten. Amai, super lekker eten, drie gangen-menu !!!! Wij genoten van een heerlijk glas rode wijn.De kinderen hadden een leuke avond met het nieuwe katje van Carine. Toeval of niet, maar ze hadden het katje gekocht in de periode dat wij in Puerto Iguazu zaten en het ‘LEONIE’genoemd…. De naam zat wellicht in haar gedachten…. Leuk om weten dat er in BA een katje rondloopt dat naar Leonie is genoemd….

Woensdag 3 januari

De taxi haalde ons weer vroeg op en bracht ons naar één van de (chique) buitenwijken van BA, San Isidro. En daar stond hij dan, onze Patty Patty Vlinders Range (deze naam hebben we pas later bedacht, van Patagonië en Flinders Range in Australië) ! Wat een stoere bak ! We kregen een zeer goede uitleg van de eigenaar en konden op weg. Even stressy door het verkeer in BA, maar al gauw hadden we de weg voor ons alleen (alléé, toch bijna….). En maar rijden, rijden en rijden……. Een kleine verkeersopstopping niet te na gesproken verliep alles zeer vlot. ’s Avonds strandden we in Azul, een klein stadje op ongeveer 300 km van BA. We overnachtten op de parking van een speeltuin.

Donderdag 4 januari

En weer verder ! Veel kilometers te malen, die dag. Helemaal tot aan de grens met Patagonië, dwars door de Pampa’s. Kaarsrechte wegen, niets te zien buiten grootschalige landbouw…..Eenmaal we Patagonië binnenreden werd het landschap weer mooier. ’s Avonds overnachtten we op een parking aan een speeltuin langs de rivier ‘Rio Negro’.

Vrijdag 5 januari

Alweer on the road. In de late middag kwamen we aan in ‘Puerto Madryn’, een grotere stad aan de rand van Peninsula Valdez. We deden er onze inkopen (in de Carrefour!), kochten (eindelijk) krediet voor onze telefoonkaart en konden weer verder. Via i overlander vonden we een mooie plek om te overnachten langs de kust (Playa Garipe), en wat voor een plek ! Wat een mooi uitzicht ! De kinderen sprongen meteen uit de auto en renden het strand op.

Zaterdag 6 januari

Eindelijk nog eens tijd om les te geven. Na de lesstonde reden we het nationaal park binnen. Het bezoekerscentrum geeft een goed overzicht van de fauna en flora van het eiland. Eerste stop was Punta Piramides, een plek waar er gigantisch veel zeeleeuwen zaten. Machtig om zien, wat een lawaai! En de kop van die dieren lijkt echt wel op een leeuw ! We reden nadien verder het eiland op, de asfalt onder onze voeten maakte al gauw plaats voor ‘ripio’ (gravel). T is eens wat anders, kilometers malen op gravel (tegen max. 60km/u). We stopten eerst bij een zoutmeer (salina chica) (was vroeger zee, maar water is volledig verdampt en zout blijft over), en reden nadien naar een plek om zeeolifanten te zien (zijn groter dan zeeleeuwen en de mannetjes hebben een dikke knoest op hun neus) (punta delgada). We eindigden de dag aan Caleta Valdez, waar we vanaf een zichtpunt uitzicht hadden op een kolonie pinguïns !!!!! Onze ‘Patty Patty’ nam zijn welverdiende rust op de parking van het uitzichtpunt.

Zondag 7 januari

Opnieuw tijd voor de les ! Heerlijk, zo les geven op een prachtige plek !!!! Aan het volgende uitzichtpunt konden we gewoon op ca. 1 m van de pinguïns staan ! We zagen hoe de kleine pinguïnnetjes uit hun nest kwamen, zo schattig ! De volgende ‘ripio’ strook bracht ons naar het meest noordelijke punt van het schiereiland (Punta Norta), waar we een kolonie zee-olifanten konden bezichtigen. De orka’s kregen we niet te zien, die gaan blijkbaar pas in februari op jacht naar de zeeolifanten, zeeleeuwen en zeehonden op het strand. Op de terugweg kwamen we nog een Belgisch koppel tegen. Ook zij bleken van Gent te zijn, wat een toeval ! Zij baat hotel’Harmony’ uit aan de Kraanlei, allen daarheen ! Na een lange terugrit stationneerden we Patty aan ‘Punta Gales’. We hadden alweer een geweldig mooi uitzicht op zee….. mét flamingo’s op het strand !!!!!